Maart 2018.
Door 'Bibliotheek ‘De groene venen’ werd ik gevraagd om een vluchteling te portretteren. Het leek mij een bijzonder mooie klus om te doen, dus ik zei ja. Vrijwilligerswerk vind ik altijd goed en dit sloot uiteraard erg goed aan bij mijn passie; fotografie.
Schrijver
Helaas had degene die de vluchteling zou interviewen afgezegd, aan mij de vraag of ik dat wilde doen? Ja, waarom niet, ik vind het altijd enorm interessant om te horen wat voor verhaal er achter een foto schuil gaat. En ik hou van schrijven, dus kom maar op!
Gevlucht voor de liefde
Loubna, zo heet de vluchteling aan wie ik gekoppeld werd. Nadat we telefonisch tot een afspraak waren gekomen, belde ik 1,5 week later aan bij haar appartement in Waddinxveen. De deur ging open en daar stond een heel vriendelijk uitziende Marokkaanse vrouw, 27 jaar, zo hoorde ik later. Een openhartig gesprek volgde. Zo kwam ik er ook vrij snel achter dat Loubna geen vluchteling is, ze was 'gevlucht'...voor de liefde. Wat een leuke vrouw, na 2 jaar dat ze hier woont spreekt ze al zo goed Nederlands! Na een uur namen we afscheid en 2 weken later stond haar verhaal op papier.
Op de kaft
Een nieuwe afspraak volgde, voor de shoot. Samen met haar man en dochtertje gingen we aan de slag. Het resultaat is prachtig geworden en dat vond de redacteur ook...onze foto werd gekozen voor de kaft!!!! Zo enorm gaaf!!! Een mooiere waardering kan je als fotograaf niet krijgen.
Presentatie met een lach en traan
September 2018.
Eindelijk was dan de prestatie van het boek. Samen zijn we erheen gegaan. Loubna en ik. Eerst kregen we de boeken uitgereikt. Loubna wist nog niet dat ze op de voorkant stond. Wat een verrassing, ik zag dat ze trots was. Daarna waren er een aantal vertelrondes door de hoofdpersonen uit het boek en de schrijvers. Het was erg druk bij onze sessie, ik werd er gewoon een beetje nerveus van. Ik vertelde hoe we waren gekoppeld aan elkaar en tussendoor las ik wat voor. Er werd gelachen door iedereen en gepraat. En ik, ik liet een traan. Dankbaar dat ik aan dit project mee mocht werken, het besef hoe goed ik het heb, al mijn dierbaren dichtbij mij, werk, vrienden. Niks kom ik tekort. En Loubna, zij sloeg een arm om mij heen en zij; jij bent een lieve vrouw. Bedankt voor alles.
Reactie schrijven